Als ik rommel tussen foto’s uit mijn jeugdjaren, zie ik mezelf weer helemaal ‘wrapped up’ met auto’s, gaming, skaterskledij, gevechtsporten. Familieleden bestempelden me jarenlang liefkozend als een ‘garçon manqué’.

De laatste 10 jaar overheerste er dan weer een obsessie voor WWE Raw & Smackdown en op tijd en stond heb ik expressie-urges met ‘out of the blue’ (letterlijk) kortwieken/kleuren van mijn haar en een ‘baggy’ kledingstijl.
Naast een enkeling reageert mijn omgeving meestal met opgetrokken wenkbrauwen en soms bizarre opmerkingen.
Voltaire had gelijk: “Prejudices are what fools use for reason.”

Met de jaren kwam mijn maturiteit en het besef van een fluïditeit in o.a. expressie.

Ik kan niet beweren dat ik me voor het leeuwendeel van de tijd een vrouw voel of naar gedraag. Maar wat is een typische vrouw tegenwoordig?! Dienen we dit echt te spiegelen aan vroegere maatschappelijke dogma’s, aan een ‘Stepford wife’ misschien?!
Voor sommigen ligt dit misschien meer voor de raap, maar voor anderen minder.

Individualisme is hier troef, ook op het werk. Het typisch verloop van de werkhervatting staat niet in steen gebeiteld, het moet juist afgestemd zijn op de persoon en de werkomgeving.

Was het niet Winston Churchill die zei: “To improve is to change; to be perfect is to change often.”

Ik hoop met jullie een boeiende weg af te leggen doorheen dit onderzoeksproject.